Duíno Elegies

Bilingual edition: english- german

Rainer Maria Rilke was walking along the rocks of the castle of Duino, not far from Trieste, when he suddenly heard a voice. The voice dictated the following words to him: "Who, if I were to cry out, would listen to me at the command of angels? This is the first sentence of Duino's Elegies, a collection written between 1912 and 1922. These ten years alone summarize and answer the poet's fundamental questions. 

In these poems, life and death are no longer opposed. They are forces that form a "great unity," an eternal becoming. A completely new inspiration guides this poetic prose, the expression of an intense inner life whose rhythm continues. How to live with the threat of death? How to accept the limits of man, who is neither animal nor angel? Love can offer him this glimpse of eternity, allow him to go beyond. By accepting to yield to his earthly condition, man can resolutely accept death. With the tutelary figure of the Angel, intercessor between the visible world and the Invisible, death becomes a condition of eternity, whose acceptance is the only way to live life to the fullest.

ABOUT THE AUTHOR

Rainer Maria Rilke (Prague, Czech Republic, 1875 - Montreux, Switzerland, 1926), was an Austrian poet and novelist.

He was born in Prague, when the city belonged to the Austro-Hungarian Empire. At the age of eleven, he was destined for a career in the army, and his parents enrolled him in several military schools. However, the young Rainer, more interested in poetry, was expelled in 1891. He then went into business before becoming a German-speaking journalist in Prague. His taste for writing led him to publish Vie et Chanson, his first collection of poems, in 1894. A year later he passed his baccalaureate and continued his studies in literature and art history before leaving to study philosophy in Munich in 1896. At this time he met the woman of letters Lou Andreas-Salomé, who would become his lover and later a faithful friend. A man of a wandering soul, he undertook several journeys through Europe, from France to Russia, where he met Leo Tolstoy in 1899. In the summer of 1900, the poet met Clara Westhoff, a sculptor and former pupil of Rodin, who became his wife in 1901. However, their marriage lasted only a year, until they had a daughter, Ruth. In 1902, the author moved to Paris to write a monograph on Rodin, for whom he worked as secretary four years later. The year 1910 changed the rest of his life when he met Princess Marie von Thurn und Taxis, who became his patron and received him regularly at her castle in Duino, the setting for his famous Elegies. Four years later the First World War broke out, forcing the poet to remain in Munich. At the end of the war, he moved to Switzerland, where he finally completed his works Duino Elegies (1922) and Sonnets to Orpheus (1922). There, too, he died in 1926 of leukemia.

He wrote poems in German and French and translated French and Italian poetry into German. Although he is best known for his lyrical and romantic poetry, he also wrote several short stories and plays, as well as a novel, The Notebooks of Malta Laurids Brigge (1910). Many of his works were published posthumously, among them his "French Poems" and numerous letters, including the famous Letters to a Young Poet (1929), in which he addresses a young officer who was hesitating whether to pursue poetry.

Rainer Maria Rilke died before he could receive a prize for his work, leaving behind an immense legacy.  

A poet with a special sense of the divine, he endowed his German verses with a tenderness and lyricism that are difficult to translate, to the point that his style disrupted the codes of poetry.

_________________

Tweetalige uitgave: Engels-Duits

Rainer Maria Rilke liep langs de rotsen van het kasteel van Duino, niet ver van Triëst, toen hij plotseling een stem hoorde. De stem dicteerde hem de volgende woorden: "Wie, als ik zou roepen, zou naar mij luisteren op bevel van engelen? Dit is de eerste zin van Duino's Elegieën, een bundel geschreven tussen 1912 en 1922. Alleen al in deze tien jaar worden de fundamentele vragen van de dichter samengevat en beantwoord. 

In deze gedichten staan leven en dood niet langer tegenover elkaar. Het zijn krachten die een "grote eenheid" vormen, een eeuwig worden. Een geheel nieuwe inspiratie leidt dit poëtisch proza, de uitdrukking van een intens innerlijk leven waarvan het ritme doorgaat. Hoe te leven met de dreiging van de dood? Hoe de grenzen accepteren van de mens, die dier noch engel is? De liefde kan hem deze glimp van de eeuwigheid bieden, hem toestaan verder te gaan. Door toe te geven aan zijn aardse toestand kan de mens resoluut de dood aanvaarden. Met de voogdijfiguur van de engel, bemiddelaar tussen de zichtbare wereld en het onzichtbare, wordt de dood een toestand van eeuwigheid, waarvan de aanvaarding de enige manier is om het leven ten volle te leven.

OVER DE AUTEUR

Rainer Maria Rilke (Praag, Tsjechië, 1875 - Montreux, Zwitserland, 1926) was een Oostenrijks dichter en romanschrijver.

Hij werd geboren in Praag, toen de stad tot het Oostenrijks-Hongaarse Rijk behoorde. Op elfjarige leeftijd was hij voorbestemd voor een carrière in het leger, en zijn ouders schreven hem in op verschillende militaire scholen. Maar de jonge René, meer geïnteresseerd in poëzie, werd in 1891 van school gestuurd. Hij ging vervolgens in de zakenwereld voordat hij een Duitstalige journalist in Praag werd. Zijn voorliefde voor schrijven bracht hem ertoe in 1894 Vie et Chanson te publiceren, zijn eerste dichtbundel. Een jaar later behaalde hij zijn baccalaureaat en vervolgde hij zijn studie literatuur en kunstgeschiedenis voordat hij in 1896 in München filosofie ging studeren. In die tijd ontmoette hij de letterkundige Lou Andreas-Salomé, die zijn geliefde en later zijn trouwe vriendin werd. Als dolende man ondernam hij verschillende reizen door Europa, van Frankrijk tot Rusland, waar hij in 1899 Leo Tolstoj ontmoette. In de zomer van 1900 ontmoette de dichter Clara Westhoff, een beeldhouwster en oud-leerlinge van Rodin, die in 1901 zijn vrouw werd. Hun huwelijk duurde echter maar een jaar, totdat ze een dochter kregen, Ruth. In 1902 verhuisde de auteur naar Parijs om een monografie over Rodin te schrijven, voor wie hij vier jaar later als secretaris werkte. Het jaar 1910 veranderde de rest van zijn leven toen hij prinses Marie von Thurn und Taxis ontmoette, die zijn beschermvrouw werd en hem regelmatig ontving op haar kasteel in Duino, het decor voor zijn beroemde Elegieën. Vier jaar later brak de Eerste Wereldoorlog uit, waardoor de dichter gedwongen werd in München te blijven. Aan het eind van de oorlog verhuisde hij naar Zwitserland, waar hij uiteindelijk zijn werken Duino Elegieën (1922) en Sonnetten aan Orpheus (1922) voltooide. Ook daar stierf hij in 1926 aan leukemie.

Hij schreef gedichten in het Duits en Frans en vertaalde Franse en Italiaanse poëzie in het Duits. Hoewel hij vooral bekend is om zijn lyrische en romantische poëzie, schreef hij ook verschillende korte verhalen en toneelstukken, en een roman, The Notebooks of Malta Laurids Brigge (1910). Veel van zijn werken werden postuum gepubliceerd, waaronder zijn "Franse gedichten" en talrijke brieven, waaronder de beroemde Brieven aan een jonge dichter (1929), waarin hij zich richt tot een jonge officier die aarzelt om te gaan dichten.

Rainer Maria Rilke stierf voordat hij een prijs voor zijn werk kon ontvangen en liet een immense erfenis na.  

Als dichter met een bijzonder gevoel voor het goddelijke, voorzag hij zijn Duitse verzen van een moeilijk te vertalen tederheid en lyriek, in die mate zelfs dat zijn stijl de codes van de poëzie verstoorde.